ای دوّمین محـمّـد و ای پنجـمیـن امام            از خلق و از خدای تعالی تو را سلام

چشم و چراغ فاطمه، خورشید هفت نور            روح روان احـمـد و فـرزند چار امام

وصف تو را نگفته خدا جز به افـتخار            نام تو را نـبرده نـبـی جـز به احـتـرام

هم ساکنان عـرض به پـایت نهاده رخ            هم طایران سدره به دستت همیشه رام

حکـم خـدا به هـمّت تو گـشتـه پـایـدار            دین نبی به دانـش تو مـانـده مـسـتـدام

با آن‌همه جـلال و مـقـامی که داشـتی            دیدی ستم ز خصم ستمگر علی‌الدوام

گه دیـد چـشم پـاک تو بـیـداد از یـزید            گـاهی شنـید گـوش تو دشنام از هشام

گریند در عزای تو پیوسته مرد و زن            سوزند از برای تو هر روز خاص و عام

گاهی به دشت کرب‌و بلا بوده‌ای اسیر            گاهی به کوفه بر تو شده ظلم، گه به شام

خواندند سوی بزم یزیدت، بدان جلال            بردنـد در خـرابـۀ شـامت بـدان مـقـام

گر کـف زدنـد اهـل ستم پیش رویـتان            گـر سنگ ریخـتند به سرهایتان ز بام

راحت شدی ز جور و جفای هشام دون            آندم که گشت عـمر شـریف شما تمام

داریم حـاجـتی که ز لطف و عـنایـتی            بر قـبر بی‌چـراغ تو گـوییم یک سلام

«میثم» هماره وصف شما خـاندان کند            ای مدحتان بر اهل سخن خوشترین کلام